ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ (Βρογχοκήλη)

Τι είναι η Βρογχοκήλη
Στις περιπτώσεις που ο θυρεοειδής αδένας αυξάνεται σε μέγεθος πολύ περισσότερο από το φυσιολογικό, η διόγκωση αυτή λέγεται βρογχοκήλη. Αυτό συμβαίνει όταν ο θυρεοειδής δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις ανάγκες του οργανισμού ή όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου.
Απλή βρογχοκήλη λέγεται αν ο θυρεοειδής εξακολουθεί να λειτουργεί φυσιολογικά. Οζώδης βρογχοκήλη λέγεται αν εκτός από τη διόγκωση συνυπάρχουν και όζοι.
Η βρογχοκήλη μπορεί να συνοδεύει είτε τον υπερθυρεοειδισμό είτε τον υποθυρεοειδισμό. Επειδή η λειτουργία του θυρεοειδούς στην απλή βρογχοκήλη είναι φυσιολογική δεν πρόκειται να αντιληφθείτε κάποιο ιδιαίτερο σύμπτωμα παρά μόνο ένα φούσκωμα στο λαιμό στο μέρος του θυρεοειδούς.
Η βρογχοκήλη αποτελεί μία συχνή διαταραχή του θυρεοειδούς αδένα που οφείλεται σε διάφορες αιτίες και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία προκαλώντας συμπτώματα που μπορεί να προκαλούν ήπια κοσμητικά προβλήματα ή σοβαρές επιπλοκές και παρενέργειες. Όσο πιο γρήγορα ανακαλυφθεί η βρογχοκήλη τόσο πιο εύκολη γίνεται η θεραπεία.

Συμπτώματα

Η βρογχοκήλη εκδηλώνεται συνήθως με:
• Εμφανή διόγκωση στην βάση του τραχήλου
• Αίσθημα « σφιξίματος » στο λαιμό
• Βήχας, βραχνάδα
• Δυσκολία στην κατάποση
• Δυσκολία στην αναπνοή

Αίτια

1) Ιωδοπενία
2) Νόσος Graves (αυτοάνοση κατάσταση) αντισώματα παράγονται ενάντια στον θυρεοειδή ο οποίος διογκώνεται και παράγει αυξημένες ποσότητες ορμονών
3) Νόσος Hashimoto (αυτοάνοση κατάσταση) αντισώματα καταστρέφουν τον θυρεοειδή με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραγωγή ορμονών και ο θυρεοειδής να διογκώνεται αντιρροπιστικά
4) Πολυοζώδης βρογχοκήλη : ανάπτυξη όζων μέσα στο θυροειδή
5) Καρκίνος θυροειδούς (συνήθως διογκώνεται ο ένας από τους δύο λοβούς του θυρεοειδούς)
6) Θυρεοειδίτις : φλεγμονή του θυρεοειδούς με πόνο και διόγκωση.

Διάγνωση

• Με εργαστηριακό έλεγχο μέτρησης θυρεοειδικών ορμονών (Τ3, Τ4, TSH)
• Μέτρηση αντισωμάτων θυρεοειδούς (anti-TPO, anti-TG)
• Μέτρηση καλσιτονίνης
• Μέτηση καρκινικών δεικτών (CEA, TG)
• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς (αναδεικνύει το μέγεθος του αδένα και κατά πόσο υπάρχουν όζοι μέσα σ' αυτόν)
• Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς (αναδεικνύει τις περιοχές τους θυρεοειδούς που έχουν αυξημένη ή ελαττωμένη δραστηριότητα, "θερμές" και "ψυχρές" περιοχές ή όζοι)
• Παρακέντηση με λεπτή βελόνη (Fine Needle Aspiration - FNA)
• Αξονική τομογραφία

Αντιμετώπιση

1) Παρακολούθηση : Αν η βρογχοκήλη είναι μικρή, ο ασθενής είναι ασυμπτωματικός και οι εξετάσεις των ορμονών του θυρεοειδούς είναι φυσιολογικές, το πιθανότερο είναι να μη χρειαστεί καμιά φαρμακευτική ή χειρουργική αντιμετώπιση, παρά μόνο παρακολούθηση του ασθενούς ανά εξάμηνο.
2) Φαρμακευτική θεραπεία : Η φαρμακευτική θεραπεία με θυροξίνη ή αντιθυρεοειδικά φάρμακα, εφαρμόζεται μόνο εάν υπάρχει υπέρ - ή υποθυρεοειδισμός.
3) Χειρουργική επέμβαση: Σε μεγάλες βρογχοκήλες οι οποίες παρουσιάζουν συμπτώματα (δύσπνοια, αίσθημα σφιξίματος τον τράχηλο), σε οζώδη βρογχοκήλη με υπερθυρεοειδισμό, ή σε καρκίνο του θυρεοειδούς τότε χρειάζεται να γίνει αντιμετώπιση με χειρουργική επέμβαση δηλαδή μερική ή ολική θυρεοειδεκτομή
4) Ραδιενεργό ιώδιο: Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο, το οποίο λαμβάνεται από του στόματος, στοχεύει στην καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων και συνήθως χρησιμοποιείται σαν συμπληρωματική θεραπεία μετά από ολική θυρεοειδεκτομή για καρκίνο θυροειδούς για να καταστραφούν τα εναπομείναντα κύτταρα του θυρεοειδή.
Η βρογχοκήλη αντιμετωπίζεται με την στενή συνεργασία του ενδοκρινολόγου με τον Χειρουργό Θυρεοειδούς.
Δεν απαιτούν όλες οι βρογχοκήλες χειρουργική αντιμετώπιση. Το χειρουργείο αποτελεί επιλογή όταν η φαρμακευτική αγωγή αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα τις βρογχοκήλης